Morska Otchłań - Episode 11 - Tajemnicza pracownica

W tym rozdziale pojawi się nowa postać. Kto to taki? Zapraszam do rozwinięcia

PERSPEKTYWA RUBY

-Czy na prawdę nie możesz sprawdzić tego sama? -Spytałam znużona. Sara stała koło mnie. Także była zmęczona.

-Nie nie mogę. A jeśli coś mi się stanie? -Spytała nas Juice.

-Okej, o co właściwie chodzi..? - Stanęłam i spytałam się jej wprost. 

-Spójrzcie na to - Rzekła syrena wyciągając ze swojej torby AustraliaNewsa. To najlepsze źródło informacji z naszego Kraju. -Na stronie trzeciej pisze o tajemniczych załamaniach atmosferycznych w tym obszarze. -Wskazała Juice na mapie.

-Chwileczke! -Odparła Sara - Znam to miejsce. To jeden ze sklepów, który został tu nie dawno otwarty.

-Takie odpychanie deszczu jest możliwe tylko za pomocą klejnotów, jakie mają syreny. Z tym sklepem jest coś nie tak. Właśnie dlatego chce zbadać tą sprawę.

-Okej okej, chodźmy zatem - Odparłam podekscytowana. Może to jakaś fajna misja?

Weszłyśmy do małego sklepu. Wszędzie unosił się zapach soli morskich. Wystrój był morski. Coś mi tu nie gra.

-Co jest najważniejsze w takich momentach? Umiejętność .. -Zaczęła Juice

-Hej! -Wydarła się Sara

-Umiejętność zaskoczenia.... - Odparła zdenerwowana Juice.

-Patrzcie na to! -Zawołała Nas Sara.

-To pochodzi z morza. Z bardzo niskiego poziomu. Nikt nie jest w stanie tego wyłowić. Nikt prócz syreny... -Odparła Juice.

-Czy mogę w czymś pomóc? -Przerwała nam niska szatynka.

-Dzień dobry. My przyszłyśmy się rozglądnąć za prezentem. -Skłamałam.

-Ooo, w takim razie chodź ze mną. Jestem Ivy. Zaraz coś znajdziemy -Poszłam z nią na drugą część sklepu.

PERSPEKTYWA JUICE

Coś mi tu nie gra. Chyba czas się rozejrzeć. Razem z Sarą stałyśmy się niewidzialne i poszłyśmy na zapleczę. Zobaczyłyśmy tam skromne biurko i jakąś dziwną kulę. Sara przez przypadek jej dotknęła i zaczęła wyparowywać! 

-Sara! - Wykrzyknęłam.

PERSPEKTYWA RUBY

-Co to było? Gdzie Twoje koleżanki? - Spytała Ivy

-Pewnie poszły już do domu - Chyba nie uwierzyła w moje kłamstwa i natychmiast pobiegła na zapleczę. Ja też to zrobiłam. Zobaczyłyśmy tylko Juice i Sarę jak zniknęły!

-Sara? Juice! -Co Ty im zrobiłaś!!!

-To nie ja, to.. Eeeee, mój projekt badawczy.

-Projekt badawczy? -Spytałam

-Tak. Służy do wssysania wszystkiego co żywe! Podoba Ci się? -Spytała mnie z uśmiechem na ustach Ivy.

-To coś ma mi się spodobać? To coś właśnie pochłonęło moje przyjaciółki! - Wydarłam się.

-Hmmmm, no to mamy problem... - Odparła Ivy

PERSPEKTYWA SARY

Gdzie my jesteśmy? Obok mnie jest Juice, ale do okoła nas nie ma niczego. Jest tylko woda i jakieś drapieżne ryby. Skrzydlica czy rekin złośliwy. Na szczęście nas nie atakują. Ale co się tak właściwie stało?

PERSPEKTYWA IVY

-Ty tu zostań a ja pójdę gdzieś, okej? - Powiedziałam do tej zaniepokojonej dziewczyny.

-Ale szybko! - Wykrzyknęła. Wyszłam z zaplecza i udałam się sekretnym przejściem.

PERSPEKTYWA RUBY

To dziwne. Słyszałam jakby jakieś rozsuwajace się regały. Wyszłam sprawdzić co kombinuje ta dziwaczka. Jednak nigdzie jej nie było. Po chwili wróciła trzymając w ręku jakąś miksutrę.

-Co to? -Spytałam

-To mikstura cofania w czasie. Cofnie tą kulę o godzinę. Tak, że Twoje przyjaciółki wrocą.

-Nie rozumiem na jakiej zasadzie to dziala. W ogóle, skąd Ty masz takie rzeczy? -Spytałam się jej opierając się o niestabilny stół. Przewróciłam przez przypadek wazon z wodą i oblałam nasze nogi. Po chwili leżałam z ogonem na zapleczu... Ivy także miała ogon! Ona też jest syreną!

-Czy Ty? -Zaczęłam

-A na co Ci to wygląda? Na chorobe rybią? Nie mamy czasu. Ta mikstura cofa tylko czas o godzinę, a nie wystarczy jej na jedną podróż. Musimy nazbierać składniki, chodź! -Powiedziała Ivy czołgając się z zaplecza.

PERSPEKTYWA JUICE

To dziwne. Sara świetnie się trzyma. Każda sztucznie przemieniona syrena jest pól człowiekiem. A ludzie nie potrafią wytrzymać długo bez tlenu. Z Sarą faktycznie jest coś nie tak. Wcześniej rozgrzany amulet jej nie zabił, teraz to. Mam dziwne przeczucia co do niej.

PERSPEKTYWA IVY

Przemierzyłyśmy całą rafę w poszukiwaniu składników. Brakowało tylko odchodów płaszczki.

-Co? Zwariowałaś? Nie będę zbierać jakiś odchodów jakiejś ryby! -Odparła stanowczo Ruby.

-Nie mamy czasu! Musimy uratować Twoje przyjaciółki. -Odparłam zanurzając się. W oddali zauważyłam płaszczkę! Podpłynęłam do niej. Jednak zauważyłam jak ktoś inny także tu podpływa.

PERSPEKTYWA RUBY

To Lucas! Co on tu robi? Muszę go jakoś odciągnąć. Wzięłam pobliskie wodorosty i owinęłam nimi swój ogon w taki sposób, że przypominałam ogromnego małża. Podpłynęłam do Lucasa i wyciągnęłam go na powierzchnie. Chyba nie widział mojego ogona.

-Ruby! -Odparł szczęśliwy. - Co tam u Ciebie? Dlaczego nie powiedziałaś, że idziesz pływać? Ostatnio mówiłaś, że masz uczulenie na wodę.

-Dalej mam - Powiedziałam udając kichanie. -Właściwie to musze już wracać, Ty też nie pływaj tu za długo. W pobliżu Wyspy Ostronosów jest wiele rekinów! -Odparłam zanurzając się. Lucas wyraźnie się przeraził. Wszedł na swą łódź i odpłynął.

Wpadłysmy jak rakieta do sklepu.

-Miejmy nadzieje, że wystarczy - Powiedziała Ivy zaczynając sporządzać swój eliskir. Nie trwało to długo. Rzuciła eliksirem w kulę, rozbijając butelkę. Z kuli wypadła Sara i Juice oraz kilka ryb.

-Sara! Juice! -Podbiegłam do dwójki przytulając je. Po czym odwróciłyśm się.

-Kim Ty jesteś? - Spytała Sara.

-Mam na imie Ivy. Pochodzę z ławicy Ostronosów.

-Serio? To tak jak ja! -Odparła szczęśliwa Juice. 

PERSPEKTYWA JUICE

Na reszcie miałam kogoś swojej rasy. Jak super, ale nie ufam jej do końca.

-Co robisz na lądzie? -Spytałam

-Po rozpadzie ławicy zamieszkałam tu od razu. Od zawsze kochałam ludzi i ląd. Po za tym studiuję psychologię ludzi. 

-Psychologia ludzi? -Spytała zdziwiona Sara

-To najtrudniejszy kierunek studiów w szkole syren. Nie ważne -Odparłam. -Wracamy do domu dziewczyny.

-Czy... Czy jeszcze, kiedyś mnie odwiedzicie? -Spytała zmieszana Ivy.

-Nie wiem - odparłam. Nie ufałam jej. 

Razem z dziewczynami udałyśmy się do sadzawki. Nie myślałam, że na lądzie ukrywają się syreny. To znaczy, że jest nas więcej? Może powinnyśmy wspierać Ivy? Z doświadczenia wiem, że samotna syrena to stracona syrena. Ale jak mam jej zaufać, po tym jak prawie Nas nie zamknęła w swoim projekcie semestralnym?