,,Live in water - Mermaids" Rozdział 12 ,,Poznałeś mnie do końca?"

Jordan spojrzała na mnie przerażona.
- Co to jest? - zapytała
- Nie wiem! Muszę zadzwonić po Kaylę i Brittany! - zdecydowałam
- Nie, nie i jeszcze raz nie! Ja już wiem co to jest. Smażyłaś coś ? Lub jadłaś coś ... tłustego? - czasami wydaje się być mądra,.. ale nie za bardzo jej to wychodzi
- Smażyłam dzisiaj rybę na obiad... Ale o co z tym chodzi?
Nagle do pokoju weszła mama, szybko zakryłam łuski poduszką.
- Molly, jakiś chłopak do ciebie przyszedł, ma na imię Kevin.
- Co? Kevin? O nie! - warknęłam
- Coś nie tak? Chce się z tobą zobaczyć.
- Dobra, niech wejdzie. - syknęłam
Jeszcze jego mi brakowało!
- To ja zostawię was samych. - powiedziała Jordan, a po chwili w drzwiach ustał Kevin.
- Czego chcesz? - zapytałam ostro
- Porozmawiać. - taa.. tylko że ja nie chcę!
- Porozmawiać.. O czym?
- O tobie. - o mnie? on sobie żarty robi?
- Czemu o mnie? Poznałeś mnie do końca? Czy nie?
- No właśnie nie. Przed chwilą jak się widzieliśmy w przystani byłaś jakaś, inna.
- Inna? - parsknęłam - Coś ci się zdawało! - zezłościłam się i nie chcący odsłoniłam łuski poduszką
- Molly! Co ci się stało? To wygląda... Na łuski. - ale bystry
- Nie, nie. Ja po prostu je sobie przykleiłam. Są sztuczne. - kłamać to ja nie umiem.
- Na pewno? To wygląda strasznie. No, ale... Nie przyszedłem tutaj po to. Chcę się dzisiaj z tobą spotkać. Obojętnie gdzie. Na przykład w przystani, gdzie dzisiaj, czekam o 18 - zrobił ten swój głupi uśmieszek i wyszedł
Do pokoju wparowała Jordan
- Już wiem co zrobić żeby się pozbyć tych łusek! Musisz po prostu popływać, to wszystko.
Padłam na łóżko.
- Nie teraz jestem zmęczona!!
- Dobra, ale wiesz o tym, że z tymi łuskami wyglądasz jak dziwadło. - ale ona wymagająca
- Dobra, dobra. Idę ...


***///***

Wskoczyłam do wody, miałam dziwne przeczucie, że ktoś mnie obserwuje.
Dziwne...
Gdy chciałam już odpłynąć przede mną pojawiły się Kayla i Brittany.
Kazały za sobą popłynąć.

Wynurzyłyśmy się.
- Co chcecie? - denerwuje mnie dzisiejszy dzień!
- Molly, możemy zaprzyjaźnić się z Jordan dopóki nie zniszczy swoich muszelek. Jedną ty jej zniszczyłaś, ale zostały jeszcze cztery.... które nadal są niebezpieczne. I nie cofną się przed niczym żeby zniszczyć nasz świat. Pamiętaj o tym. - powiedziała Kayla
- Ok, poproszę ją o to. Ale nie wiem czy na prawdę je zniszczy.  - to nie będzie takie proste
- Jak ich nie zniszczy, my to zrobimy. I wtedy nie będzie już tak kolorowo.
Zanurzyły się.
Czy to ... Była groźba? Chyba tak.

***///***

Jeszcze chwila i plynę do domu. Ten dzień jest jednym z najgorszych dni w moim życiu.
Moje rozmyślenia przerwał wielki plusk.
Spojrzałam się za skałę i ujrzałam jakiegoś nurka. Bardzo się przestraszyłam. Nie może mnie zobaczyć! Odpłynęłam jak najszybciej. Mam nadzieję że mnie nie dostrzegł!

***///***

Wbiegłam do domu jak poparzona. Wbiegłam po schodach do mojego pokoju.
- Co ci się stało? - zapytała Jordan
- Jakiś... Jakiś nurek mnie chyba zobaczył! Jordan wiesz co to oznacza?! - krzyknęłam
- Molly! Gdzie ty do jasnej ciasnej pływałaś?!?
- No..no po rafie! Tam nigdy nie było nurków! Uwierz mi! - bardzo się boję
- No wierzę, ale wiesz co teraz może się stać?! To trafi mediów, a może nawet do naukowców! Nurkowie zajmą całą część naszego oceanu! - nie pomaga mi!
- Wiem! JORDAN! Musimu coś z tym zrobić. Odszukać tego kogoś! Nie wiem!
- Spokojnie, ja się tym zajmę. A ty idź na spotkanie z Kevinem. - tak, to najlepszy pomysł

***///***

Czekam na Kevina juz ponad 15 minut. Nagle zauważam go całego zdyszanego.
- Przepraszam Molly, że się spóźniłem! Ale nie uwierzysz w to co ci za chwilę powiem! - nie chcę niczego słuchać!
- No dajesz... Mów. - warknęłam
- Dzisiaj jak nurkowałem zobaczyłem cos dziwnego. Gdy podpłynąłem bliżej...ujrzałem syrenę rozumiesz to?! - mówił podekscytowany
A jeśli... A jeśli on widział mnie?



Przepraszam za taki rozdział :P
Głupi i bez sensu. 
I oczywiście przepraszam że tak długo musieliście na niego czekać!!! 
Sorki!
Piszcie w kom wasze opinie na temat rozdziału ;)